Mijn naam is Tamara en ik woon samen met mijn man in Overpelt België. We delen ons huis met onze geliefde hondjes, die vrij kunnen rondlopen en veilig naar buiten kunnen in onze omheinde tuin. Onze kat maakt ook deel uit van ons gezin en wordt met dezelfde liefde behandeld.

Het welzijn en de gezondheid van onze dieren staan bij ons hoog in het vaandel. Onze schattige puppy's worden geboren in de warme ambiance van onze woonkamer en krijgen, zodra ze oud genoeg zijn, ook toegang tot de tuin (mits een aangename buitentemperatuur). We willen dat ze opgroeien in een omgeving vol genegenheid en vrijheid.

Hoewel ik een relatief nieuwe hondenfokker ben, ben ik zeker niet onervaren. Van 2004 tot 2014 heb ik met passie en toewijding mijn kleine Heilige Birmaan cattery, genaamd Alana*Nay's, gerund. Daarnaast heb ik ook een tijdje sierkipjes gefokt. Hoewel deze werelden verschillend zijn, delen ze enkele kernwaarden: liefde (ja, zelfs kippen kun je knuffelen!), opwinding bij het verwachten van geboortes, vreugde in de verzorging, trots op de nakomelingen en een passie voor het ontrafelen van genetische puzzels.

Bij onze hondjes maak ik gebruik van mijn kennis van DNA om erfelijke ziektes te helpen voorkomen, uiterlijke kenmerken vast te leggen en leuke kleurencombinaties te creëren. Het is een fascinerend proces waarbij ik zorg voor het welzijn en de gezondheid van onze viervoeters.

Naast onze hondjes hebben we nog 1 oude grote zwart met witte Europese korthaar 'Eros'. Helaas zijn onze Heilige Birmaantjes overleden. Dit allen rond de gemiddelde leeftijd, met een uitschietertje van 18 jaar. Ik hoop dat we net zo lang van onze hondjes mogen genieten. 

Ik ben gestopt met het fokken van katten omdat ik destijds al acht katten had en dat was voldoende voor de groep. Puur fokken voor anderen was niet mijn passie. Bovendien stond ik niet achter de wet in België die vroegtijdige castratie van katten vereiste. Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet tegen castratie, maar niet op zo'n jonge leeftijd.

Mijn doel is om verantwoordelijk fokken te bevorderen, met liefde, gezondheid en welzijn als prioriteit. 

Tijdens de periode dat er geen dieren meer geboren werden, voelde ik een leegte. Emotioneel gezien was het erg zwaar voor mij. Ik miste het anticiperen op de broedperiode, de geboorte, de kuikens en kittens. Ook het gemis van mijn overleden chihuahua was enorm. Ik wilde niet meteen een nieuw hondje, maar ik kreeg de kans om voor een paar maanden voor een pomeriaantje te zorgen, waardoor ik langzaam weer opfleurde. Bij een bezoek aan vrienden met poedels werd ik verliefd op een toy poedel reutje. Hij kwam op mijn schoot liggen en legde zijn hoofdje op mijn hart. Ik smolt meteen weg.

Als kind heb ik meerdere poedels gekend en hun speciale, lieve karakter is me altijd bijgebleven. Hoewel ik pas na mijn veertigste zelf poedels had, hadden ze altijd een speciaal plekje in mijn hart. Ze waren vriendelijk, lief, aanhankelijk, intelligent en altijd vrolijk. In de afgelopen jaren heb ik vaak uitgesproken dat mijn droom was om een klein kenneltje te beginnen met toy- en dwergpoedels. Alles op de juiste manier, met gezonde dieren. Puur, verantwoord, als hobby, met liefde... ware liefde voor krullen (True Love Curls) en alles eromheen.

Echter, mijn verdriet en mijn (meer dan) fulltime baan hielden me tegen. Een burn-out was een signaal dat ik minder moest presteren en meer moest liefhebben. Langzaam maar zeker begon ik weer te beseffen dat mijn oude levenswijsheid nog steeds waar was en dat afsluiting niemand ten goede komt. "Beter liefgehad en verloren, dan nooit gekend." Gelukkig kon ik mijn hart weer openstellen en kreeg ik de kans om een knap reutje en 2 mooie teefjes te kopen, waardoor mijn droom van een eigen kenneltje werkelijkheid kon worden. Ondertussen zijn er nog enkele mooie teefjes de roedel komen versterken.